در مورد اختلال اضطراب فراگیر (GAD) در کودکان چه می دانیم؟

سواد زندگی؛ تربیت فرزندان؛ مریم طرزی – اگر کودک شما هر شب از شما می خواهد تا زمانی که خوابش ببرد پیشش بمانید، اگر از شما می خواهد بروید داخل حمام را نگاه کنید مبادا کسی آن جا باشد، اگر اصرار دارد قبل از دستشویی بروید آنجا را ببینید مبادا کسی باشد، یا از تاریکی واههمه دارد؛  یا … به هوش باشید،این کوچولو مضطرب است.

و چنانچه کمی بیشتر حواستان را به او بدهید، تمام این نگرانی ها رفع می شوند، و فرزند دلبند شما با شادی و احساس امنیت دوران کودکی اش را سپری می کند.با ما همراه باشید تا بیشتر از این اختلال رایج سر دربیاوریم و در پی آن بکوشیم با درک احساسات فرزندان مان محیط امن و شادی را برای شان فراهم کنیم.

والدین آگاه و دلسوز با عشق بیدریغ شان به فرزندان بیشترین کمک را در این زمینه می کنند.

بنا بر تجربه اگر این ترس ها و دلواپسی ها هرازگاهی خود را بروز دهند، طبیعی است و کودک با بزرگ تر شدن از آن ها عبور می کند؛ اما اگر مستمر باشند و کودک شما واقعا همواره نگران و ترس خورده باشد، دچار اختلال اضطراب فراگیر (GAD) است. 

اختلال اضطراب فراگیر یکی از رایج ترین اختلالات بالینی دوران کودکی است. در واقع، بروز ترس و نگرانی در کوچولوها بسیار رایج است. با این حال، برخی از  این اختلالات در برخی از کودکان به نحوی است که زندگی را به کام شان تلخ می کند؛ یعنی مدام در حالت ترس به سر می برند؛  طبیعتاً این موضوع بر کیفیت زندگی آنها تأثیر می گذارد.

در واقع، درصد زیادی از کودکان چهار تا پنج ساله این اختلال را تجربه می کنند. والدین معمولاً در ابتدا توجه زیادی به آن نمی کنند. آنها تمایل دارند تصور کنند که این ها همه مربوط به سن و سال شان است و به زودی از بین می روند.

اما والدین باید آگاه باشند چنانچه این اضطراب ها تا نوجوانی ادامه پیدا کنند، دیر یا زود، تبدیل به افسردگی می شوند. در واقع این اختلال زندگی اجتماعی، عملکرد تحصیلی و شکل گیری شخصیت آنها را تحت تاثیر قرار خواهد داد.

اختلال اضطراب فراگیر معمولا در اوایل دوران کودکی شروع می شود. تشخیص زودهنگام می تواند به کودکان کمک کند تا با خیال اسوده از کودکی شان لذت ببرند  و در نوجوانی و بزرگسالی هم از شر آن در امان باشند.

رسیدگی به بهداشت روانی کودکان و رسیدگی به سلامت روانی فرزندان تان را جدی تر بگیرید.

میزان بروز اختلال اضطراب فراگیر در کودکان

 

می دانیم که بین ۱۵ تا ۲۰ درصد از جمعیت کودکان و نوجوانان (۳ تا ۱۸ سال) گرفتار مشکل اضطرابند. این رقم در سنین نوجوانی به بالاترین میزان خود می رسد. شیوع اختلال اضطراب فراگیر، در اطفال ۳ درصد است.

دانشگاه تولین در نیواورلئان تحقیقاتی را انجام داد که نشان داد کودکان بسیار خردسال از این اختلال رنج می برند. در واقع، تا سن پنج سالگی، اغلب رفتارهای اضطرابی خاصی از خود نشان می دهند. 

اینکه والدین به نشانه های این اختلال آگاه باشند برای تشخیص به موقع ضروری است. چنانچه خردسالان ۳ یا ۴ ساله ای که دچار اضطراب فراگیر هستند،به موقع درمان شوند، در مرحله رفتن به کودکستان یا پیش دبستانی  ترس از جدا شدن را تجربه نمی کنند. 

علائم اختلال اضطراب فراگیر

اختلال اضطراب فراگیر در کودکان علائم متفاوتی نسبت به بزرگسالان دارد. به همین دلیل، باید از علائمی که ممکن است با هر اختلال دیگری اشتباه گرفته شود، آگاه باشیم.

اولین جنبه ای که باید در نظر بگیریم این است که کودکان تمایل دارند علائم خود را جسمانی کنند. این بدان معنی است که آنها مسائل روانی خود را به علائم ارگانیک تبدیل می کنند.

اختلال اضطراب فراگیر معمولاً با علائم زیر ظاهر می شود:

 تشدید نگرانی در مورد مسائل بی اهمیت

 سوالات مکرر در مورد رویدادهای منفی که ممکن است در آینده رخ دهد . 

  ناامنی و ترس مداوم در مورد اتفاقاتی که ممکن است برای آنها یا والدین شان بیافتد.

 امتناع از انجام فعالیت های معمول. به عنوان مثال، بازی در خارج از منزل، رفتن به مدرسه، رفتن به شنا، پیاده روی، رفتن به رخت خواب و غیره

مشکلات تمرکز 

ناراحتی گوارشی. به عنوان مثال، درد معده یا حالت تهوع

اختلالات روده مانند اسهال

اختلالات خواب

سردرد و سرگیجه

نیاز مداوم به دستشویی رفتن برای ادرار کردن

احساس می کنند توده ای در گلو دارند که مانع قورت دادن آنها می شود.

خستگی مفرط

به طور کلی، آنها کودکانی هستند که به دنبال نزدیکی و محافظت از بزرگسالان هستند.

آنها معمولاً تحریک پذیر هستند. علاوه بر این، آنها به راحتی عصبانی می شوند و صبر کمی دارند.

 

اختلال اضطراب فراگیر در کودکان چگونه تشخیص داده می شود؟

وجود اختلال اضطراب فراگیر در کودکان ممکن است مطابق با راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی تشخیص داده شود. با این وجود، متخصص بهداشت باید تعدادی از جنبه های مربوط به زندگی کودک را نیز ارزیابی کند.

برخی از این جنبه ها عبارتند از:

تاریخ شروع و چگونگی بروز علائم

خود اضطراب مثلاً آیا تعمیم یافته است یا در پاسخ به محرک های خاصی رخ می دهد؟

تاثیر علائم بر زندگی روزمره کودک

وجود هر گونه استرس زیست روانی- اجتماعی. به عبارت دیگر، آیا چیزی در زندگی کودک وجود دارد که او را وادار به این واکنش کند؟

احتمال سایر اختلالات بالینی مانند، فوبیا یا افسردگی

تاریخچه تکاملی کودک

سابقه خانوادگی

گزارش های مدرسه

گزارش های پزشکی

مشاهده رفتار کودک؛ درمانگر باید با کودک مصاحبه کند و هر گونه آزمایش تشخیصی مربوطه را انجام دهد.

علل اختلال اضطراب فراگیر در کودکان

در حال حاضر، حرفه پزشکی به طور قطعی نمی داند که چه چیزی باعث اختلال اضطراب فراگیر در کودکان می شود. با این حال، پزشکان فکر می کنند که ممکن است دلایل متعددی وجود داشته باشد که هم عوامل ژنتیکی و هم عوامل محیطی را شامل می شود.

عوامل ژنتیکی

واحد روانشناسی بالینی دانشگاه لیدن (هلند) شواهد قابل توجهی را کشف کرده است. آنها دریافته اند که اختلال اضطراب فراگیر در کودکان ارثی است. در واقع ژنتیک ۳۰ درصد موارد را تشکیل می دهد.

علاوه بر این، در خانه، کودکان تمایل دارند الگوهای رفتاری والدین خود را الگوبرداری کنند. به عبارت دیگر رفتارها و واکنش های والدین خود را درونی می کنند. این بدان معنی است که نگرانی بیش از حد، واکنش بیش از حد و ترس می تواند از والدین به فرزند منتقل شود.

ترومای اولیه

آسیب روانی یکی از شایع ترین علل اختلال اضطراب فراگیر است. به عنوان مثال، خشونت فیزیکی ، سوء استفاده  جنسی یا ترک والدین زخم عاطفی عمیقی بر جای می گذارد که اغلب خود را به صورت اضطراب نشان می دهد.

کودکانی که از اختلال اضطراب فراگیر رنج می برند اغلب می توانند بسیار ساکت و خجالتی باشند. آنها همچنین ممکن است اغلب دچار کج خلقی شوند. والدین باید نسبت به این اتفاقات حساس باشند. به این ترتیب، آنها قادر به درک هر موضوع اساسی هستند.

درمان و تراپی  برای کودکان

روان درمانی

درمان شناختی-رفتاری موثرترین درمان برای اضطراب دوران کودکی است. رویکردی که باید اتخاذ شود همیشه به سن کودک یا نوجوان بستگی دارد. با این حال، در بیشتر موارد، روند روان درمانی می تواند به کودک کمک کند:

 

یک گفتگوی داخلی مثبت ایجاد کنید.

ترس های آنها را مدیریت کنید و افکار سالم تری ایجاد کنید.

احساسات آنها را درک کرده و مدیریت کنید.

تکنیک های آرام سازی را توسعه دهید.

مهارت های مقابله ای خود را در مواجهه با ناراحتی و نگرانی بهبود بخشند.

مهارت های اجتماعی و عزت نفس بهتری را توسعه دهید.

با این حال، مهم است که والدین نیز در درمان مشارکت داشته باشند، زیرا می توانند به کودک در درک موقعیت خود کمک کنند.

رویکرد فارماکولوژیک

گاهی اوقات، ااضطراب دوران کودکی نیاز به درمان دارویی نیز دارد. در این موارد، پزشکان معمولاً مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین  را تجویز می‌کنند.
 در واقع، اینها موثرترین درمان با کمترین عوارض  جانبی هستند.

نسبت به نیازهای کودکان حساس تر باشید

اختلالات اضطرابی در کودکان در حال افزایش است. علاوه بر این، آنها علاوه بر اختلال اضطراب فراگیر، از شرایط دیگری مانند اختلالات هراس و اضطراب جدایی نیز رنج می برند. در حالی که درست است که عوامل بیولوژیکی برای توضیح ظاهر این اختلالات وجود دارد، بارزترین علل آن روانی-اجتماعی است.

در واقع، رویدادها و تغییرات محیطی و نیز پویایی خانواده، در بسیاری از موارد شرایط را تعیین می کنند.

تشخیص زودهنگام، حمایت متخصصان پزشکی و صمیمیت والدین در هر زمان، بدون شک پیشرفت درمانی خوبی را تضمین می کند. در نهایت، واضح است که والدین و مربیان باید به طور کلی نسبت به نیازهای کودکان حساس تر باشند.

 

کانال تلگرامی سواد زندگی: savadzendegi@