یکی از روش‌های اعتراض به حکم دادگاه، اعتراض شخص ثالث می‌باشد. در این دعوا، شخصی که در جریان دادرسی حاضر نبوده است، می‌تواند به حکمی که صادر شده و به حقوق او خللی وارد کرده است، اعتراض کند.
در قانون آیین دادرسی مدنی، دو نوع دعوای اعتراض شخص ثالث پیش بینی شده است که شامل دعوای اعتراض ثالث اصلی و دعوای اعتراض ثالث طاری یا غیر اصلی می‌باشد.
اعتراض شخص ثالث
بر اساس قانون آیین دادرسی مدنی، اعتراض اشخاص ثالث به حکمی که در دادگاه صادر شده است، مجاز دانسته شده است.
بنابراین، شخصی که جزء طرفین دعوا نیست، می‌تواند تحت شرایطی وارد دعوا شوند و به نتیجه آن دعوا اعتراض کند. ماده ۴۱۸ قانون آیین دادرسی مدنی، هرگونه رای صادر شده از دادگاه‌های عمومی، دادگاه انقلاب و دادگاه تجدیدنظر را قابل اعتراض ثالث دانسته است. اما موعدی برای اقامه دعوای اعتراض ثالث پیش بینی نکرده است.
دعوای اعتراض ثالث اصلی
یکی از انواع دعوای اعتراض شخص ثالث، دعوای اعتراض ثالث اصلی است. بر اساس ماده ۴۱۹ قانون آیین دادرسی مدنی، اعتراض ثالث اصلی عبارت است از اعتراضی که ابتدائا از طرف شخص ثالث صورت گرفته است.
بنابراین، اعتراض شخص ثالث اصلی در مواردی مطرح است که شخص ثالث با هر وسیله‌ای که از حکم صادر شده، مطلع شود و نسبت به آن اعتراض کنند.
دعوای اعتراض ثالث طاری
نوع دوم دعوای اعتراض ثالث، اعتراض ثالث طاری است. بر اساس ماده ۴۱۹ قانون آیین دادرسی مدنی، دعوای اعتراض طاری (غیر اصلی) عبارت است از اعتراض یکی از طرفین دعوا به رایی که سابقا در دادگاهی صادر شده است و طرف دیگر برای اثبات مدعای خود، در اثنای رسیدگی آن را به عنوان دلیل ابراز کرده است.
بنابراین، در اعتراض ثالث طاری، قبلا دعوایی بین دو شخص مطرح شده و دادگاه حکم یا قرار صادر کرده است و یکی از این اشخاص در دعوای جدیدی که مطرح می‌کند، به آن حکم یا قرار استناد می‌کند. در این شرایط، طرف دیگری که در دعوای اول حضور نداشته ثالث محسوب می‌شود و می‌تواند به آن اعتراض کند که به آن اعتراض ثالث طاری می‌گویند.
خبرگزاری میزان
